به دلیل سقف دمایی پایین، پلی آلدئیدها عموماً در دمای محیط و دمای بالا ناپایدار هستند و به راحتی پلیمریزه میشوند. به همین دلیل، اکثر پلی آلدئیدها، مانند پلی (استالدئید) و پلی (n -بوتیرآلدئید)، کاربرد تجاری کمی پیدا کرده اند یا اصلاً استفاده نشده اند. پلی فرمالدئید یک استثنا است. سقف دمایی آن به طور قابل توجهی بالاتر از تمام پلی استالهای دیگر است.
دمایی که در آن پلیمریزاسیون اتفاق می‌افتد را میتوان با تبدیل گروه‌های انتهایی هیدروکسیل کم‌پایدار به گروه‌های استری پایدارتر، برای مثال با واکنش با انیدریدها، افزایش داد. این واکنش را مسدود کردن گروه انتهایی یا پوشاندن گروه انتهایی مینامند. پایداری پلی استالها را میتوان با کوپلیمریزاسیون با مونومرهای دیگر نیز بهبود بخشید. روش اصلی کوپلیمریزاسیون بازکننده حلقه تری اکسان (تریمر حلقوی فرمالدئید) با یا بدون مقدار کمی اتر حلقوی (معمولا اکسید اتیلن یا ۱،۳ دی اکسولان) است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.